Fehmi Koru*
İnsanoğlunun en kıymetli özelliklerinden biri değişime açık olmasıdır.
Değişime direnenler her toplumda var; onlar için ‘bağnaz’ yahut ‘yobaz’ üzere sıfatlar kullanılıyor.
CHP başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun siyasi rakiplerini şaşırtmak için tasarladığı “Gelin, başörtüsü yasağını gündemden bütünüyle çıkartacak bir yasal düzenlemeyi birlikte yapalım” çıkışı, en büyük şaşkınlığı, kendisine takviye çıktığı bilinen kısımdan kimi bireylere yaşattı.
Günlerdir gazeteleri ve televizyon kanallarında en keskin suçlamaları düne kadar en sempatik kelamları kendisi için kullandıkları CHP önderine yöneltiyor o tipler. Onların gözünde Kılıçdaroğlu başında bulunduğu partinin çizgisine ‘ihanet’ içerisinde.
İçlerinden, Kılıçdaroğlu’nun partide küme lider vekili olduğu devirde başörtüsü yasağının kalkması teşebbüslerine karşı verdiği çabayı hatırlatanlar de var.
‘6’lı masa’ birlikteliğinin bu türlü sürpriz bir çıkışla sonuçlanmasını tahammül edilmez bir gelişme olarak kıymetlendirdikleri belirli oluyor.
Oysa, ‘6’lı masa’nın bizatihi varlığı, Türk siyasi tarihi açısından imkansızın başarılması manasına geliyor ve bunun en fazla faydası da CHP’yi bekliyor.
Türkiye son yıllarda daha artan biçimde ayrıştırıcı bir lisanın siyasete hakim olduğu bir ülke. Geçmişimizde askeri darbelerle sonuçlanmış kanlı ‘sağ-sol’ olayları var. ‘Alevi-Sünni çatışmaları’ her seferinde çok sayıda can aldı. Çabucak her dikenli husus toplumu çabucak birbirine karşı saflarda yer almaya sevk edebiliyor bizim ülkemizde.
Son periyotta siyaset alanı kabaca “Bizden ve onlardan” diye iki safa ayrılmış bir manzara veriyor.
Ayrışmacı ortamlar hiçbir toplumun hayrına değildir; netameli bir bölgede bulunmasından ve çok etnisiteli-çok dinli bir imparatorluğun varisi olduğundan, ayrışmacı ortamlar Türkiye için harika tehlikelidir.
Ülkemiz o tehlikeyi her gün tekrar keşfedip her an yine yaşıyor.
Ne demek istediğimi en uygun anlatacak imaj, siyasetin tabiatına ters olduğu halde ‘ittifaklar’ oluşmasıdır. AK Parti ile MHP ‘Cumhur İttifakı’, CHP, GÜZEL Parti, DEVA, Gelecek, Saadet partileri ile DP ‘Millet İttifakı’ içerisinde yer almaktalar. Ayrıyeten bir sol partiler ittifakı ile çok sağ diyebileceğimiz partiler ortasında bir diğer ittifak daha oluştu.
Siyaset farklı görüşte olanların değişik partilerde yer almasını gerektirir. Değişik partiler, tarifleri gereği, birbirlerinin rakibi durumdadırlar. Halbuki ‘ittifaklar’, birbirinden farklı özelliklere sahip değişik partileri bir ortada tutmayı ve ortak hareket etmeyi amaçlıyor.
AK Parti ve MHP önderleri vakit zaman bir ortaya gelip paydaşlık tazeledikleri üzere, Millet İttifakı içerisinde yer alan altı partinin önderleri de hem ayda bir buluşuyor, hem de orta sıra ikili görüşmeler gerçekleştiriyorlar.
Yeni bir durum bu Türk siyasi hayatı için…
Görüntüye bakılırsa her iki ittifakın partileri birbirlerinden etkilenmekteler de…
MHP ile AK Parti fazla eski olmayan bir periyotta birbirine en çok muhalefet eden partiler görünümündeydiler; ittifak içerisinde bulunmaya başladıktan sonra iki partiyi birbirinden ayırt etmeye yarayan çizgiler neredeyse kayboldu gibi…
Ortak açıklamalar erken bir koalisyon protokolü üzere.
Geçmişte CHP ile MSP bir ortaya gelip hükümet kurduklarında ne kadar gürültü kopmuştu. Birebir gürültü, Refah Partisi’nin seçimden birinci parti olarak çıktığı 1995 yılında, evvel ANAP sonra DYP ile koalisyon kurma arayışına girdiğinde de duyulmuştu.
Sandıktan iktidar olma başarısıyla çıkarlarsa, akabinde birlikte hükümet kurarlar yahut kurmazlar, lakin ‘6’lı masa’ bileşenleri, daha şimdiden birbirlerini anlamaya ve geçmişteki yanlışlıklarından vazgeçmeye başlamış görünüyorlar.
Yalnız CHP değil farklılaşan, öteki beş parti de hem birbirlerine hem de CHP’ye karşı besledikleri önyargılarını -hiç değilse belirli başlılarını- terk etmeye hazır durumdalar.
Kötü bir şey mi bu?
CHP’nin katı ideolojik halini yumuşatmasına uygun gözle bakmayan bağnaz ve yobaz tiplere nazaran elbette makus.
Eminim, başka beş partinin içerisinde ve onlara oy verebilecek kitlelerde de CHP’ye yeni bakış yüzünden rahatsızlık duyanlar kesinlikle vardır.
Önemli olan başkanların birbirlerine bakışları.
Başlangıçta iktidarın seçim sistemiyle oynamasıyla mecburî olduğu için kurdukları ittifakı, samimi birlikteliğe dönüştürmeleri…
Şaşırtıcı çıkışlarla geçmiş yanlışlıklarından partilerini uzaklaştırmaları…
Ezber bozucu bir gelişme bu. En şaşırtan tesirini de rakip ittifaka yaşattırıyor.
Kılıçdaroğlu’nun ‘başörtüsü yasağını geçersiz kılmak maksatlı yasa’ çıkarma teklifine bu gözle baktığımızda, çıkışın iktidarı özgürlükçü bir tavıra zorladığını görebiliyoruz.
İktidar rakip ittifak karşısında çaresiz kalmamak için bir yandan ‘başörtüsü yasağı’ için anayasa değişikliği öneriyor, öteki yandan da ‘dezenformasyonu engelleme’ mazereti ile fikir ve tabir özgürlüğünü kısıtlayıcı bir düzenlemeyi yasallaştırmanın peşinde.
Kendisiyle çeliştiğini iktidar cephesi fark etmese bile, kitleler çelişkiyi birinci kere bu açıklıkta görebiliyor.
Tek taraflı bir özgürlük peşinde iktidar cephesi.
Buna karşılık, kendisinin özgürlükçü yaklaşımına karşı çıkan yakın etrafından kimi tiplerin de misal bir çelişki içerisinde olduğunu, herhalde CHP başkanı de bu vesileyle görmeye başlamıştır.
CHP önde gelenlerinden partilerinin makûs bahtını değiştirmenin gereğine inananlar da…
Bir kısmı “İnsanlar konuşa konuşa anlaşır” olan eskilere ilişkin kelamı hatırlamanın tam vakti.
Konuşma başlamışsa mutabakatın önü de açılmış demektir.
Bağnaz ve yobazlar değişmeye direnirse dirensin, aklı başında olanlar bu gidişten şad.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.